Jan Schröder ondersteunde samen met zijn HARTMANN collega’s een opleidingsproject in de gezondheidszorg in Kenya. Wat zijn verblijf hem heeft bijgebracht: leren is vooral tweerichtingsverkeer.
Een onlesbare dorst naar kennis tussen de gezondheidswerkers, dat is de blijvende indruk die Jan Schröder mee naar huis, naar Duitsland bracht na een week vrijwilligerswerk in gezondheidscentra op het platteland van Kenia. “Ik was onder de indruk toen ik merkte hoe een gezondheidssysteem werkt dat enorm verschilt van dat wat ik ken uit mijn Europese achtergrond.”
Ervaring uitwisselen met de plaatselijke experten
Jan, een researcher van de HARTMANN desinfectie afdeling, volgde een opleiding voor vrijwilligers over hygiëne en desinfectie praktijken en werkte in twee gezondheidscentra in Kisumu County in de buurt van het Victoriameer. “De vrijwilligers in de gezondheidszorg spelen een belangrijk rol bij de bevolkingsgroepen van Kisumu. Elke dag bezoeken ze gezinnen en ondersteunen ze families of individuen die niet de mogelijkheid hebben zich naar gezondheidscentra te begeven, bijv. omwille van ernstige ziekte of omdat de gezondheidscentra te ver van hun huis verwijderd liggen. Dat vraagt een enorme verantwoordelijkheid”, zegt Jan.
Als deskundige in desinfectie met een PhD (doctoraat) in fysische chemie, gaf Jan advies aan de vrijwilligers over hoe het risico op infectie kan worden verminderd, zowel thuis als in het ziekenhuis en leerde hij hen hoe ze medische handschoenen hygiënisch konden aantrekken en verwijderen. “Over het algemeen is er voor overdraagbare ziekten, zoals HIV en hepatitis, een groot bewustzijn aanwezig alsook de noodzaak om te desinfecteren, zowel bij de vrijwilligers in de gezondheidszorg als bij het medisch personeel in de gezondheidszorgcentra,” zegt Jan.
Hij geeft intensieve opleidingen aan het medisch personeel over het desinfecteren van oppervlakken, instrumenten en handen. Als hij terugkijkt, waren het de diepgaande discussies over desinfectie met het personeel van de gezondheidszorg in Kenia die hem de meest waardevolle informatie opleverden.
“Voor mij was het indrukwekkend de routines te leren kennen die de Keniaanse experten hadden ontwikkeld, bijvoorbeeld het voorkomen van een infectie bij een pasgeboren kind tijdens de geboorte. In zekere zin zijn hun bezorgdheden over hygiëne dezelfde als deze bij ons in Europa. Anderzijds lijkt hun kennis over ziekten zoals HIV tamelijk abstract en dit maakt het moeilijk om standaardmaatregelen voor infectiepreventie te implementeren.”
Een andere uitdaging waarmee de mensen dagelijks worden geconfronteerd is de toestand van het water in Kenia. “Zuiver water is een basisvereiste. Maar in Kisumu is het water schaars en moeten zij het in grote tanks opslaan. Het probleem is dat de kiemen zich in stilstaand water snel kunnen verspreiden, bijvoorbeeld de Vibrio cholerae bacteria. Terwijl in Europa, cholera bijna overal is uitgeroeid is de infectieziekte in Kenia nog overal aanwezig.”
Een ervaring die mij de ogen heeft geopend
Alhoewel het Keniaanse gezondheidszorgsysteem tegenover uitdagingen staat die Europese landen reeds jaren en decennia geleden hebben opgelost, vond Jan toch nog afzonderlijke overeenkomsten. “Het was indrukwekkend en tegelijkertijd verrassend voor mij: Het personeel van de gezondheidszorg heeft eigen behandelingsgewoonten en praktijken ontwikkeld. Het verbaasde mij te zien hoe een klein gezondheidscentrum met geen reguliere arts op de een of andere manier kan inspelen op de behoefte van duizenden lokale mensen, waaronder vele honderden HIV positief zijn. Dit was werkelijk een ervaring die mij de ogen heeft geopend.”
“Over het algemeen was het een onvergetelijke tijd die voor mij nieuwe perspectieven opende op de ontwikkeling van de gezondheidszorg en de uitdagingen op hygiënisch vlak. De lokale bevolking was zeer open en enthousiast bij het uitwisselen van hun ervaringen. Ik denk dat we langs beide zijden waardevolle leerervaringen hebben opgedaan. Iedereen was zo gastvrij en er was een geweldige team spirit die alle betrokkenen motiveerde. Het was verrassend, indrukwekkend en uitdagend tegelijkertijd.”
Samen met Jan werkten er nog drie collega’s: Anna Francis-Jones van het VK, Niki Brandt van Zuid-Afrika en Cristina Sansalvador van Spanje, mee aan het project
dat deel uitmaakte van het grootscheepse werk van de humanitaire hulporganisatie CARE in Kenia.
Lees het verhaal van Cristina.