De diagnose van incontinentie betekent niet automatisch een einde van het reizen. Met wat voorbereiding, een goed doordacht plan en een aantal handige tips en hints, kunnen patiënten onafhankelijk blijven en van een mobiel leven blijven genieten.
Wanneer jonge, actieve patiënten de diagnose krijgen van lichte incontinentie, veronderstellen ze vaak, foutief, dat dit het einde betekent van hun onafhankelijkheid en dat ze geen activiteiten meer zullen kunnen doen waarvoor ze mobiel moeten zijn.
Een aantal studies en enquêtes bevestigen dit fenomeen:
- Mensen met incontinentie beperken hun verplaatsingen tot plaatsen en routes waarvan ze weten waar de toiletten zijn, ze rijden liefst zelf zodat ze kunnen stoppen wanneer nodig, ze drinken minder vloeistoffen als ze van plan zijn weg te gaan. Ze beperken bepaalde fysieke activiteiten, zoals heffen, en gaan doorgaans minder weg. Bron: Abrams P, Kelleher CJ, Kerr LA, Rogers RG. Overactive bladder significantly affects quality of life. The American Journal of Managed Care. 2000;6(11):S580-S590.
- Mensen hebben de neiging tot het vermijden of beperken van factoren, activiteiten en situaties die episodes van urine-incontinentie kunnen veroorzaken. De beperkingen kunnen gevolgen hebben voor de sociale activiteit, reizen, lichamelijke activiteit, vochtinname, beroepskeuze en intieme relaties. Bronnen: Hägglund D, Walker-Engstrom ML, Larsson G, Leppert J. Reasons why women with long-term urinary incontinence do not seek professional help: a cross-sectional population-based cohort study. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct. Nov 2003;14(5):296-304; discussion 304.)
en Thompson DL, Smith DA. Continence nursing: A whole person approach. Holistic Nursing Practice. Jan 2002 2002;16(2):14.)
- 35% van de vrouwen melden dat ze hun activiteiten veranderen om zich aan de aandoening aan te passen, zoals lichaamsbeweging vermijden, minder vaak reizen en seks vermijden. Bron: Gallup survey, 2002.
Zich vooraf voorbereiden
De blaas trainen, voorafgaand aan een reis, kan de spieren helpen verstevigen, waardoor patiënten langere periodes zonder toiletbezoek kunnen. Lees meer over Kegeloefeningen.
Door te letten op de signalen die ons lichaam stuurt voor we naar het toilet moeten, is het mogelijk om te berekenen hoelang de blaas verder kan voor ze moet ledigen. Toiletbezoeken kunnen dan gepland worden om te vermijden dat er dringend een toilet gevonden moet worden.
De reis plannen
Plannen is fundamenteel om de stress van reizen te verminderen. Naast het op voorhand plannen van toiletbezoeken, is het een goed idee om een speciale reiskit samen te stellen, met de eventueel gebruikte behandeling, indien er op de bestemming beperkte beschikbaarheid is om benodigdheden te kopen. Een typische kit kan bestaan uit:
- plastic zakken met sluitstrips om snel weg te gooien
- vochtige doekjes en antibacteriële reinigingsproducten
- verschillende incontinentieproducten: inleggers en verbanden voor licht urineverlies
- beschermend ondergoed
- incontinentieslips voor maximale bescherming
- extra ondergoed, broeken en bovenkleding
Tijdens het reizen
Koffie, cafeïnehoudende dranken, alcohol of koolzuurhoudende dranken worden best beperkt of vermeden indien bekend is dat ze de symptomen verergeren, maar het drinken van water mag tijdens het reizen nooit achterwege worden gelaten, want dit kan tot gezondheidsproblemen leiden. Minder vocht innemen om urineverlies te beperken, kan het probleem erger maken.
Reizen met het vliegtuig kan voor mensen met incontinentie bijkomende problemen stellen, maar met wat planning vooraf worden de zaken eenvoudiger. Met een plaats aan het gangpad bijvoorbeeld is het toilet snel en eenvoudig bereikbaar en kan de passagier zo veel mogelijk stretchen en wandelen. Denk eraan dat de airconditioning op een vliegtuig dehydrateert en het dus belangrijk is om water te blijven drinken.
Apps voor het lokaliseren van toiletten kunnen helpen om de dichtstbijzijnde toiletten te vinden – zeker in onbekende steden is dit handig.
Door ten volle gebruik te maken van wat de bestaande behandelingen te bieden hebben, is het mogelijk om de eigen mobiliteit te behouden en van reizen te genieten. Na een aantal keer reizen, ontstaan er routines en het vertrouwen van de patiënt neemt toe, samen met het vertrouwen in zijn/haar capaciteit om die uitdagingen het hoofd te bieden. Dit draagt allemaal bij aan de levenskwaliteit.