“Ik leerde zoveel over Bolivia. Het bracht mij op een totaal nieuw niveau van zelfbewustzijn,” zei Fernando. We vroegen hem zijn ervaringen over zijn verblijf in Bolivia met ons te delen .
Ik zal mij steeds die dag herinneren toen ik op het werk kwam en over het partnership van HARTMANN met CARE op de hoogte werd gebracht. Het was het begin van een heel nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Maak u klaar!
Om heel eerlijk te zijn, ik wist totaal niets over CARE. Nu weet ik dat het wereldwijd een van de meest niet-gouvernementele organisaties is. Ik leerde eveneens dat de gezondheidsvoorwaarden in de ontwikkelingslanden verbeteren het hoofddoel van ons partnership was. En dat hield voor ons als vrijwilliger een unieke kans in om te helpen. Het kostte mij minder dan een minuut om te beslissen en te solliciteren. Een paar weken later ontving ik het bericht: Ik ging naar Bolivia. Ik kon niet geloven dat ik deze ongelooflijke kans had.
Ik begon meer over het land te leren, de gezondheidszorguitdagingen en de cultuur. De World Health Organisation (WHO) verduidelijkte dat niettegenstaande er in Bolivia een goede vooruitgang was van de aan de gezondheid gerelateerde Millennium Development Goals, er toch nog steeds een lange weg te gaan was. De levensverwachting van 68 is nog steeds acht jaar korter dan het gemiddelde in de regio. Hoe dan ook, het was de verwachting van een gezond leven van slechts 59 jaar dat mij echt motiveerde om hieraan mee te werken.
Ik had ander werk te doen. Mijn baas daagde mij uit om gewicht te verliezen: hij was bezorgd over de impact van de hoogte in Bolivia. In het diepste van mijn hart wist ik dat ik meer moest bewegen en dit was de impuls die ik nodig had. Om mij echt aan te moedigen schonk mijn baas voor elke kilo die ik verloor $1,000 aan een goed doel. Ik aanvaardde de uitdaging en verloor 12kg. De aanmoediging van de fans en volgers op de sociale media van HARTMANN was overweldigend en hielp me echt door de uitdaging heen.
“Buen Vivir” – een levensconcept
Toen kwam de dag eraan. Na twee dagen en drie vluchten bevonden we ons op de lange weg naar Tarwachapi. Het leek alsof we eeuwig zouden reizen. Uiteindelijk kwamen we aan in de Sacaca, een stad hoog op de Boliviaanse hoogvlakte gelegen. De hoogte speelde mij parten, maar na een rustige nacht was de hoofdpijn verdwenen.
De volgende dag bezochten we het plaatselijk ziekenhuis. Onmiddellijk werd het ons duidelijk hoe moeilijk de situatie in Bolivia is. Er was een basale infrastructuur en een minimale uitrusting: er waren vast en zeker te weinig middelen voorzien. Maar er was een verbazingwekkende spirit aanwezig. We werden begroet met een fantastische ceremonie van de medische gemeenschap en dit hielp ons om werkelijk te begrijpen hoe zeer het werk van CARE in Bolivia wordt gewaardeerd en geapprecieerd, en hoe belangrijk de rol van de samenleving is.
Dat brengt mij bij het Zuid-Amerikaanse concept “Buen Vivir” dat typeert hoe samenlevingen vóór het individu komen te staan. Er is geen echte definitie voor Buen Vivir; waarschijnlijk is deze die er het dichtst bij aanleunt: collectief welzijn. Belangrijk is dat de samenleving centraal staat, ecologisch evenwichtig en cultuurgevoelig is.
Wat overduidelijk is, is dat er zich over het hele continent een sociale hervorming ontwikkelt, met als grondslag de voorouderlijke concepten van ‘sumak kawsay’ in Quechua en ‘suma qaman’ in Aymara, de twee meest gesproken inheemse talen in het Andes gebied van Ecuador, Peru en Bolivia. Ik geloof er sterk in dat dit een leidraad voor ieder van ons is, om het even waar ter wereld.
Terug naar de realiteit van onze missie. Onze taken varieerden totaal van dag tot dag, we zorgden ervoor dat wat we deden exact beantwoordde aan wat er van ons werd vereist. Elke dag was anders en we wisten niet wat we konden verwachten. We werkten alle drie – mijn collega’s Raluca en Tanya, en ikzelf – keihard samen en gaven het beste van onszelf.
Ik heb geruime tijd in de gezondheidssector gewerkt en weet heel goed hoe gecompliceerd het is om op het juiste ogenblik de beste behandelingen toe te dienen. Wat mij in Bolivia het meeste raakte is de impact die de cultuur op de gezondheidspraktijken heeft, in het bijzonder de sterke impact die de traditionele genezers hebben op de keuzes van de patiënt voor zijn behandeling. Voor mij maken zij ongetwijfeld integraal deel uit van het proces. Dit vroeg naar wat aanpassing van onze kant uit maar het is zonder twijfel zo dat de genezers een essentiële rol spelen.
Vooruitgang ontstaat uit kleine acties
Maar mijn reis stopte niet in Bolivia. Zelfs al was ik er enkel een week, ik leerde zoveel tijdens die week en het bracht mij op een nieuw niveau van zelfbewustzijn. De generositeit en nederigheid die we van de mensen van Bolivia mochten ontvangen - Buen Vivir - is iets dat mij altijd heel na aan het hart zal blijven liggen. In feite veranderde het mijn manier van denken, handelen en werken.
Twee dingen waren bijzonder opvallend. Wij als industriële professionals hebben bescheidenheid en nederigheid nodig om ons ten volle bewust te zijn van de dingen die we niet kennen. Op hetzelfde ogenblik, terwijl we onze strategieën plannen moeten we ons veel meer focussen op de cultuur en de culturele verschillen tussen de landen, de regio’s en de individuen.
Wat ik echt meenam van mijn verblijf in Bolivia: hoe groot onze ambities ook mogen zijn, vooruitgang ontstaat uit kleine acties. Wat CARE doet in Bolivia, in Kenya en over de hele wereld is een voorbeeld van deze filosofie en brengt Buen Vivir tot leven.