Een kwart van alle vrouwen heeft last van ongewild urineverlies. Deze incontinentie komt ook bij 1 op de 5 mannen voor. Ongewild urineverlies is vervelend en ongemakkelijk, maar dus eigenlijk best normaal. Incontinentie komt in verschillende vormen voor.
Stressincontinentie
Stressincontinentie is de meest voorkomende vorm van ongewenst urineverlies onder vrouwen. Bij vrouwen komt dit meestal door verminderde kracht in de bekkenbodemspieren. Veel vrouwen zullen herkennen dat ze plotseling wat urine verliezen als ze lachen, hoesten of een inspanning doen. De verslapping van de bekkenbodemspieren is vaak een gevolg van een zwangerschap of bevalling. Andere oorzaken kunnen zijn: verminderde doorbloeding door een tekort aan hormonen in de overgang of algemene vermindering van de spierkracht. Vrouwen boven de 40 jaar hebben verhoogde kans op deze vorm van incontinentie. Jonge vrouwen hebben er vaak last van tijdens het sporten.
Nadruppelen
Bij mannen ligt de oorzaak van ongewenst urineverlies vaak in verslapte bekkenbodemspieren of prostaatproblemen. Zij hebben meestal last van ‘nadruppelen’ nadat ze naar het toilet zijn geweest. Het lijkt of je uitgeplast bent, maar even later vloeien er toch nog kleine hoeveelheden urine. Dit komt omdat de omliggende spier de urinebuis niet meteen volledig laat leeglopen tijdens het toiletbezoek. De medische term hiervoor is ‘Post Micturition Dribbling’ (PMD). Gevolgen zijn natte plekken in de kleding en soms vervelende geurtjes.
Aandrangincontinentie
Mensen die (veel) vaker dan 8 keer per dag naar het toilet moeten, hebben mogelijk aandrangincontinentie. Bij aandrangincontinentie is er een plotselinge, niet te onderdrukken aandrang om te plassen, waarbij er nauwelijks tijd is om het toilet te bereiken. Bij lichtere gevallen van aandrangincontinentie is er aanvankelijk alleen sprake van een prikkelblaas. Hierbij bestaat er wel een hinderlijke aandrang om vaak te plassen, maar kun je de urine nog ophouden. Bij ernstiger vormen is onderdrukking van de aandrang niet meer mogelijk en is incontinentie het gevolg. Daarbij kan de blaas als een stortvloed leeglopen. Mogelijke oorzaken: een blaasontsteking, blaasprikkels, darmproblemen, ziekte van Parkinson, Multiple Sclerose, Alzheimer of de gevolgen van een beroerte.
Gemengde incontinentie
Deze vorm van incontinentie is een combinatie van stress- en aandrangincontinentie. Veel patiënten hebben symptomen van beide soorten. Voor een doeltreffende behandeling is het noodzakelijk de oorzaken grondig te onderzoeken.
Overloopincontinentie
Een vernauwing van de urinebuis veroorzaakt in veel gevallen van overloopincontinentie. Symptomen: het druppelen van urine, het gevoel dat de blaas niet geheel leeg is, een zwakke urinestraal. Door de vernauwing van de urinebuis hoopt de urine zich op in de blaas. Vervolgens zorgt de oplopende druk in de blaas dat de urine voortdurend druppelsgewijs naar buiten loopt. Ook kan het sluitmechanisme van de blaas niet goed functioneren, waardoor deze steeds wat open blijft staan. Ook dan druppelt de urine naar buiten. Een beschadigde blaas, geblokkeerde urinebuis of zenuwbeschadigingen ten gevolge van diabetes veroorzaken deze vorm van incontinentie.
Functionele incontinentie
De laatste vorm van incontinentie die vaak voorkomt heeft geen urologische oorzaak. Functionele incontinentie heeft als mogelijke oorzaken cognitieve stoornissen, verminderde mobiliteit, medicijngebruik (zoals nawerking van een narcose) en desoriëntatie.
