Urynoterapia – między tradycją a nauką

Urynoterapia, czyli terapia za pomocą moczu, to praktyka, która budzi wiele emocji. Dla niektórych osób może być formą alternatywnej medycyny przynoszącą korzyści zdrowotne, podczas gdy inni uważają ją za pseudonaukową i potencjalnie szkodliwą. Zdaniem zwolenników leczenie uryną pomaga niemal na wszystkie dolegliwości: na pasożyty, żylaki, problemy z układem trawiennym, rany, a nawet nowotwory. Kto ma rację? Aktualnie nie sposób tego rozstrzygnąć, ponieważ brakuje potwierdzenia terapeutycznych właściwości uryny w badaniach klinicznych.

Znajomość różnych metod medycyny niekonwencjonalnej, w tym urynoterapii, jest dość wysoka. Około 60% Niemców i 70% Kanadyjczyków przynajmniej raz w życiu skorzystało z jednej z alternatywnych metod leczenia. Również w Polsce większość osób słyszała bądź stosowała medycynę alternatywną. Urynoterapia to jedna z mniej popularnych metod, która obejmuje picie moczu, masaże przy użyciu skoncentrowanego moczu, pocieranie zmienionych chorobowo miejsc moczem, robienie okładów (uryna na zmarszczki), stosowanie płukanek (krioterapią na włosy) czy lewatywy.

Osoby praktykujące urynoterapię wierzą, że potrafi być skuteczna w leczeniu większości schorzeń: od niewielkich zmian skórnych, egzemy czy hemoroidów, aż po skuteczną terapię nowotworów. Zdaniem niektórych uryna poprawia również stan włosów, likwiduje pasożyty, dezynfekuje rany.

Niektórzy twierdzą, że picie moczu może pomóc w leczeniu trądziku, łuszczycy, egzemy czy łysienia plackowatego. Według zwolenników metody ma ona również leczyć blizny i rozstępy, a stosowana regularnie urynoterapia na włosy (w postaci wcierki na całej długości kosmyków) ma znacznie poprawiać ich kondycję.
W tradycyjnej medycynie ludowej wszelkie zmiany skórne (na przykład pleśniawki) wymagały regularnego smarowania świeżą uryną.

Picie moczu zdaniem praktyków urynoterapii pomaga w leczeniu zaburzeń układu pokarmowego takich jak wrzody żołądka, choroba refluksowa żołądka czy zaparcia. Mocz według nich jest również pomocny w leczeniu żylaków czy hemoroidów oraz reguluje gospodarkę elektrolitową organizmu.

Dezynfekowanie ran świeżą uryną ma długą tradycję związaną z niskim poziomem zabezpieczenia medycznego w czasie wielu wojen. Mocz, będąc w pęcherzu moczowym, jest sterylny, więc przemywanie nim zranień w trudnych warunkach wojennych umożliwiało względne oczyszczenie rany. Ta metoda do dzisiaj ma wielu zwolenników, a przemywanie ran świeżym moczem przez niektórych jest traktowane na równi z nowoczesnymi antyseptykami i lawaseptykami.

Badanie przeprowadzone wśród pacjentów onkologicznych w Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Gliwicach dowodzi, że wielu pacjentów jest skłonnych potraktować terapie alternatywne jako metody uzupełniające w leczeniu. Niewielu z nich zdecydowałoby się jednak na zastosowanie urynoterapii, a już na pewno nie jako jedynej metody leczenia.

Wielu stosujących urynę na żylaki, schorzenia oczu, w niedoborach mikro -
i makroskładników czy na przykład w celu podniesienia odporności organizmu deklaruje poprawę swojego stanu. Warto jednak podkreślić, że większość informacji na temat potencjalnych korzyści z urynoterapii opiera się na relacjach osób stosujących tę praktykę oraz na tradycyjnych przekonaniach kulturowych. Nie istnieją wystarczające dowody naukowe, aby jednoznacznie potwierdzić jej skuteczność
w leczeniu jakichkolwiek schorzeń.

Rozpoczęcie praktyki urynoterapii polega na piciu własnego, świeżego moczu
w niewielkich ilościach. Poranny mocz należy pobrać ze środkowego strumienia, początkowo zaczynając od niewielkiej, symbolicznej ilości. Zawsze należy zbierać mocz w czystym naczyniu, zachowując higienę. Z czasem ilość wypitej uryny można zwiększyć do około 250 ml. Wiele osób, w celu przezwyciężenia niechęci,
w początkowym etapie dodaje urynę do soku owocowego.

Mocz może być skażony bakteriami, wirusami lub toksynami, które mogą być szkodliwe dla zdrowia, więc w wielu sytuacjach należy unikać jego pobierania i spożywania. Zaleca się unikanie picia moczu, który wydaje się nieprawidłowo zabarwiony, ma nieprzyjemny zapach lub zawiera widoczne zanieczyszczenia. Należy również przerwać urynoterapię w okresie jakiejkolwiek infekcji lub podejrzenia choroby.

Smak moczu może być różny w zależności od poziomu nawodnienia organizmu, diety i ogólnego stanu zdrowia danej osoby. Odpowiednie nawodnienie zapewnia prawidłowe stężenie substancji w moczu i zapobiega ich nadmiernej koncentracji. W moczu znajdują się również toksyny i substancje szkodliwe lub zbędne, które organizm naturalnie usuwa tą drogą. Ogólnie rzecz biorąc, świeży mocz ludzki ma delikatny, słony lub gorzkawy smak, który wielu ludzi stosujących urynoterapię uważa za nieprzyjemny. Smak może być również lekko metaliczny. Dla większości osób picie moczu stanowi ogromną barierę z powodu jego nieprzyjemnego zapachu.

Skład moczu u każdej osoby może się nieco różnic w zależności od diety, schorzeń, przyjmowanych leków i innych czynników. W większości przypadków, u zdrowej osoby, proporcje składników są jednak porównywalne:

• 95% objętości moczu to woda,
• 2-5% suchej masy moczu to mocznik (główny produkt przemiany azotowej w organizmie),
• elektrolity (sód, potas, wapń, magnez i chlorki – istotne dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu),
• kreatynina – produkt przemiany kreatyny w mięśniach, który jest wydalany z organizmu za pomocą moczu (poziom kreatyniny w moczu może być wskaźnikiem poprawności funkcjonowania nerek),
• kwasy organiczne (kwas moczowy, cytrynowy i inne, które są produktami przemian metabolicznych w organizmie),
• barwniki – urobilinogen i urobilina (zabarwiają mocz na charakterystyczny kolor – od jasnożółtego do żółtoczerwonego),
• inne substancje – mocz może zawierać także różne inne substancje jak glukoza (w przypadku cukrzycy), białka (w przypadku uszkodzenia nerek), ketony (w przypadku głodzenia lub cukrzycy) oraz różne związki toksyczne lub leki, które są wydalane w ten sposób z organizmu.

Skład moczu może różnić się w zależności od wielu czynników, takich jak dieta, nawodnienie, stan zdrowia i aktywność fizyczna. Analiza składu moczu jest jednym z podstawowych narzędzi diagnostycznych, zwłaszcza w przypadku oceny funkcji nerek i diagnostyki różnych schorzeń.

Źródła:

• https://www.researchgate.net/profile/Tomasz-Holecki/publication/318530819_Artykul_oryginalny_Medycyna_alternatywna_jako_uzupelniajaca_forma_leczenia_chorob_nowotworowych_w_opinii_pacjentow_onkologicznych_Alternative_medicine_as_a_complementary_form_of_treatment_in_the_oncol/links/596f3dc50f7e9bce924f35d9/Artykul-oryginalny-Medycyna-alternatywna-jako-uzupelniajaca-forma-leczenia-chorob-nowotworowych-w-opinii-pacjentow-onkologicznych-Alternative-medicine-as-a-complementary-form-of-treatment-in-the-oncol.pdf
• https://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-8f060f36-a865-49ee-93bb-22fb6b123f91
• Łazowski J., WHO a medycyna niekonwencjonalna, Sztuka Leczenia 2005.