Polipy cewki moczowej i pęcherza

Polipy cewki moczowej i pęcherza są stosunkowo rzadkie i zazwyczaj są one niegroźne, ale mogą powodować objawy takie jak krwiomocz, ból podczas oddawania moczu, częste oddawanie niewielkich ilości moczu, a w skrajnych przypadkach uniemożliwiają mikcję. Często są diagnozowane przypadkowo podczas badania lekarskiego związanego z innym problemem układu moczowego. Leczenie obejmuje obserwację, farmakoterapię lub procedury interwencyjne, na przykład endoskopowe usunięcie polipów.

Polipy są małymi, guzkowatymi tworami występującymi wewnątrz cewki moczowej lub pęcherza. Nieprawidłowość ta jest diagnozowana najczęściej u mężczyzn w wieku powyżej 55 lat.

Polipy w obrębie cewki moczowej i pęcherza są zwykle związane ze stanami zapalnymi lub mechanicznymi urazami. Do najczęściej notowanych przyczyn należy zaliczyć: infekcje, urazy, ciała obce oraz nieprawidłowości rozwojowe.

• Infekcje (przewlekłe stany zapalne pęcherza lub cewki moczowej, a także infekcje pasożytnicze) – powtarzające się, nieleczone lub niewłaściwie leczone stany zapalne w obrębie układu moczowego mogą skutkować stanem zapalnym i proliferacją tkanek (namnażaniem się komórek) sprzyjającą powstawaniu polipów cewki moczowej i pęcherza.
• Urazy – uszkodzenia mechaniczne w obrębie cewki moczowej lub pęcherza mogą prowadzić w procesie gojenia do tworzenia się polipów w miejscu zranienia.
• Ciała obce – wprowadzenie ciała obcego (na przykład cewnika) do cewki moczowej lub pęcherza może wywołać stan zapalny, który prowadzi do powstawania polipów w odpowiedzi na drażnienie tkanek.
• Nieprawidłowości w rozwoju – w niektórych przypadkach polipy mogą być obecne od urodzenia, a ich obecność jest związana z nieprawidłowościami w rozwoju układu moczowego.

Czynnikiem zwiększającym pojawienie się polipów układu moczowego jest również długotrwałe palenie tytoniu czy narażenie na szkodliwe czynniki chemiczne.

Objawy polipów w cewce moczowej i pęcherzu mogą być różne w zależności od rozmiaru zmian, ich lokalizacji oraz ewentualnych współistniejących schorzeń. Dość często nie dają też żadnych znaczących symptomów lub są one niecharakterystyczne. Najczęściej obserwuje się: krwiomocz, częstomocz lub trudności z oddawaniem moczu, ból brzucha, ból podczas mikcji, infekcje dróg moczowych...

• Krwiomocz – obserwowany jako różowy, czerwony lub brązowy kolor oddawanego moczu.
• Ból podczas mikcji – polipy cewki moczowej lub pęcherza mogą powodować podrażnienie i zwiększoną wrażliwość tkanek, co prowadzi z kolei do bólu lub pieczenia podczas oddawania moczu.
• Częste oddawanie moczu – zmiany mogą drażnić błonę śluzową pęcherza moczowego, co powoduje uczucie częstego parcia i potrzebę oddania moczu. Mikcja jest bolesna, a mocz oddawany jest w niewielkich ilościach.
• Ból w dolnej części brzucha – u niektórych polipy w pęcherzu moczowym powodują odczuwanie bólu w dole brzucha.
• Trudności z oddawaniem moczu – lokalizacja niektórych zmian może powodować ucisk na cewkę moczową lub ograniczenie przepływu moczu. Umiejscowienie polipów może niekiedy doprowadzić do znacznego ograniczenia możliwości wydalania moczu lub całkowitej jego blokady. Stan taki wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej.
• Infekcje dróg moczowych – lokalizacja polipów powodująca trudności w opróżnianiu pęcherza moczowego i zastój moczu znacznie zwiększa ryzyko infekcji urologicznych.

W określonych przypadkach mogą również wystąpić inne objawy takie jak uczucie ciężkości w dolnej części brzucha, ból podczas stosunku płciowego (u kobiet) lub problemy z erekcją (w przypadku polipów cewki czy pęcherza moczowego u mężczyzn).

Leczenie polipów w obrębie układu moczowego zależy od ich wielkości i lokalizacji, a także od stanu ogólnego pacjenta. Podstawowa diagnostyka obejmuje USG jamy brzusznej (na obrazie polipy są widoczne jako zgrubienie błony śluzowej) i ogólne badanie moczu. W przypadku małych polipów, które nie powodują istotnych objawów lub komplikacji, lekarz może zdecydować się na regularne monitorowanie stanu pacjenta bez podejmowania interwencji terapeutycznych. Ponadto może zastosować jedną z poniższych metod:

• Farmakoterapia – w przypadku infekcji stosowane są leki przeciwbakteryjne, przeciwzapalne oraz przeciwbólowe w celu złagodzenia objawów.
• Cewnikowanie pęcherza – duże polipy, które utrudniają prawidłowe opróżnianie pęcherza moczowego, mogą wymagać tymczasowego zastosowania cewnika do odprowadzania moczu.
• Resekcja endoskopowa – jest to często stosowana metoda leczenia polipów w cewce moczowej i pęcherzu. Polega na usunięciu polipów za pomocą endoskopu wprowadzanego przez cewkę moczową lub przez cewnik wprowadzony do pęcherza moczowego. Procedura ta może być wykonywana przy użyciu specjalistycznego narzędzia, które umożliwia przecięcie, wycięcie i usunięcie polipów.
• Chirurgiczne usunięcie polipów – w przypadku większych polipów lub gdy inne metody leczenia nie przynoszą rezultatów, konieczne może być usunięcie polipów cewki moczowej (pęcherza) poprzez otwartą interwencję chirurgiczną.

Przy podejrzeniu pojawienia się polipów w układzie moczowym najważniejszym badaniem diagnostycznym jest cystoskopia. Umożliwia obejrzenie za pomocą cystoskopu (wziernik ze specjalnym układem optycznym) wszelkich ewentualnych zmian w śluzówce wyściełającej drogi moczowe. Cystoskop pozwala również na pobranie wycinków do dalszych badań lub usunięcie polipów w całości. Niestety z czasem mają one tendencję do odrastania, więc po zabiegu konieczne jest monitorowanie pacjenta i regularne, kontrolne wizyty u lekarza.

Źródła:

• http://www.urologiapolska.pl/artykul.php?1666
• http://www.urologiapolska.pl/artykul.php?2884