Nietrzymanie moczu -  oto przyczyny

Ludzki pęcherz moczowy zwykle opróżnia się kilka razy dziennie. Kryje się za tym skomplikowana interakcja między pęcherzem a układem nerwowym. Jeśli zostanie ona zakłócona, może dojść do nietrzymania moczu.

W ciągu pierwszych lat życia małe dzieci uczą się świadomie kontrolować opróżnianie pęcherza - po łacinie nazywane mikcją. Umiejętność ta pozwala nam uczestniczyć
w życiu społecznym do późnej starości.

Niestety, złożony proces dobrowolnego opróżniania pęcherza jest podatny na zakłócenia, a niektóre choroby neurologiczne - takie jak demencja - ale także naturalny proces starzenia się mogą powodować nietrzymanie moczu. Typowym objawem wszystkich form nietrzymania moczu jest mimowolna utrata moczu, czy to podczas wysiłku, takiego jak kichanie lub skakanie, czy też podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów.

U mężczyzn operacja prostaty jest jedną z najczęstszych przyczyn nietrzymania moczu, ponieważ zwykle wiąże się z usunięciem części mięśnia zwieracza. Jednak mężczyźni często cierpią na tak zwane nietrzymanie moczu z przepełnienia (przewlekłe zatrzymanie moczu) nawet przed usunięciem prostaty, w którym część cewki moczowej jest zwężona lub zamknięta przez prostatę. U kobiet ciąża, a także zmiany hormonalne w okresie menopauzy (klimakterium) osłabiają dno miednicy, co może powodować osłabienie pęcherza moczowego. Dochodzi do mimowolnej utraty moczu, często w postaci tzw. wysiłkowego nietrzymania moczu.

Ze względu na te bardzo różne przyczyny, pierwszym krokiem w leczeniu osłabienia pęcherza jest ustalenie, wraz z lekarzem, gdzie leży problem. Tylko dzięki prawidłowej diagnozie terapia może być dostosowana do indywidualnych potrzeb i skuteczna. Nowoczesne opcje leczenia i wysokiej jakości produkty na nietrzymanie moczu umożliwiają radzenie sobie z codziennym życiem.

Poniżej wyjaśniamy, jak zbudowany jest układ moczowy i jak może dojść do osłabienia pęcherza. Więcej informacji na temat nietrzymania moczu znajdziesz na tej stronie.

Pęcherz moczowy znajduje się bezpośrednio przed (nieco poniżej) macicą u kobiet, podczas gdy u mężczyzn przylega do odbytnicy. Jest on chroniony przez miednicę i połączony dwoma moczowodami z nerkami, które wypełniają pęcherz moczem. Gdy pęcherz jest wypełniony mniej więcej do połowy, specjalne receptory informują o tym mózg. Teraz odczuwamy coraz silniejszą potrzebę oddania moczu. Na szczęście pęcherz jest bardzo rozciągliwy, co pozwala nam gromadzić mocz przez dłuższy czas w zdrowym stanie.

Pojemność ta jest bardzo różna u poszczególnych osób i zależy między innymi od ciężaru ciała.

Świadome opróżnianie pełnego pęcherza zawdzięczamy przede wszystkim silnym mięśniom zwieracza, które można rozluźnić specjalnie w momencie, gdy mocz ma zostać uwolniony. Mięśnie dna miednicy wspierają mięśnie zwieracza i utrzymują cewkę moczową i szyję pęcherza w odpowiedniej pozycji.

W ten sposób zdrowy układ moczowy zwykle zapobiega mimowolnej utracie moczu, nawet jeśli pęcherz jest pełny lub narażony na pewne obciążenie, takie jak kichanie, kaszel lub wysiłek fizyczny.

Tworzenie i wydalanie moczu to procesy niezbędne dla organizmu, które służą następującym celom:

• wydzielanie substancji moczowych z krwi,
• regulacja równowagi płynów w organizmie
• ochrona równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie.

Ilość moczu produkowanego dziennie zależy nie tylko od ilości spożywanych płynów, ale także od funkcjonowania nerek. Na ilość moczu ma również wpływ ilość płynu, który jest uwalniany przez pot, oddychanie lub ilość wody w stolcu. Według Apotheken Umschau1 średnia wartość dla osób dorosłych wynosi od 1 do 1,5 litra moczu dziennie

O dnie miednicy można myśleć jak o odwróconym parasolu, rozciągniętym między kośćmi miednicy w celu wsparcia pęcherza moczowego i innych narządów dolnej części brzucha. Mięśnie dna miednicy tworzą zwieracz zewnętrzny z kilkoma wiązkami mięśni, które można świadomie rozluźnić w celu uwolnienia moczu. Wraz z wewnętrznym zwieraczem szyi pęcherza, mięśnie te zapewniają zamknięcie pęcherza, gdy jest on napięty.

Podsumowując, dolne drogi moczowe z pęcherzem, cewką moczową i układem zamykającym mają do spełnienia dwa zadania:

• magazynowanie moczu
• kontrolowane oddawanie moczu (mikcja).

Oprócz nienaruszonych mięśni pęcherza i zwieracza, wymaga to również sprawnego zaopatrzenia nerwowego.

Szczególnie wraz z wiekiem i, na przykład, po ciąży, mięśnie dna miednicy słabną u wielu osób. Nie mogą one już spełniać swojej funkcji, a mimowolny wyciek moczu jako objaw nietrzymania moczu staje się coraz bardziej powszechny. Jednak słabe mięśnie dna miednicy, podobnie jak wiele innych mięśni w naszym ciele, można specjalnie trenować. Dowiedz się więcej o treningu mięśni dna miednicy tutaj.

Ponadto niektóre choroby neurologiczne, takie jak udar, zakłócają komunikację nerwową między układem moczowym a mózgiem. ²

Ze względu na elastyczną muskulaturę ściany pęcherza, napełnianie pęcherza zauważamy dopiero po pewnym wzroście ciśnienia. Jeśli układ moczowy jest zdrowy, system zwieraczy utrzymuje ujście cewki moczowej mocno zamknięte podczas tej fazy napełniania.

Jeśli pęcherz nadal się wypełnia, z czasem pęcherz wyzwala impulsy nerwowe, które wędrują szlakami nerwowymi w rdzeniu kręgowym do ośrodka mikcji w pniu mózgu, a stamtąd do wyższych ośrodków mózgowych. Gdy tylko te impulsy nerwowe osiągną określoną siłę, odbieramy je jako chęć oddania moczu. U zdrowych osób dzieje się to zwykle przy objętości wypełnienia wynoszącej około 130-150 ml. 2 Jeśli układ moczowy jest zdrowy, potrzebę oddania moczu można teraz stłumić na jakiś czas, aż stanie się silniejsza lub możliwe będzie pójście do toalety.

Teraz opróżnianie pęcherza może być świadomie inicjowane przez odpowiednie „polecenia” z mózgu powodujące skurcz mięśni pęcherza. Wypycha to mocz z pęcherza i otwiera wewnętrzny zwieracz, jednocześnie rozluźniając mięśnie dna miednicy. Powoduje to otwarcie zwieracza zewnętrznego i wydalenie moczu. Kontrolując ośrodek mikcji, można również zainicjować opróżnianie pęcherza przy niskim poziomie wypełnienia, a nie tylko wtedy, gdy występuje silna potrzeba oddania moczu.

Z reguły dorośli muszą opróżniać pęcherz około czterech do siedmiu razy dziennie, w zależności od pojemności pęcherza, wieku i ilości przyjmowanych płynów. Ponadto za normalną uznaje się około jedną wizytę w toalecie w ciągu nocy. Osoby starsze muszą opróżniać pęcherz częściej niż osoby młodsze ze względu na mniejszą pojemność pęcherza. 3.

Prawdopodobnie wiesz już, jak podatny jest ten złożony proces magazynowania moczu i opróżniania pęcherza. W uproszczeniu, istnieją cztery przyczyny, które mogą prowadzić do problemów z trzymaniem moczu:

• System zwieraczy nie ma już wystarczającej siły zamykania.
• Mięśnie pęcherza kurczą się zbyt mocno lub zbyt słabo.
• Przeszkoda w odpływie moczu (taka jak powiększona prostata) w cewce moczowej lub poza nią utrudnia opróżnianie.
• Przekazywanie impulsów nerwowych między pęcherzem, rdzeniem kręgowym i mózgiem jest całkowicie lub częściowo zaburzone.

Te zaburzenia czynnościowe związane z oddawaniem moczu mają z kolei wiele różnych przyczyn i prowadzą do nietrzymania moczu o różnym nasileniu u osób nimi dotkniętych.

Winne mogą być na przykład infekcje dróg moczowych, słabe dno miednicy lub powiększenie prostaty. Zmiany w mózgu, choroby metaboliczne, urazy rdzenia kręgowego lub działanie leków również mogą powodować zaburzenia. 2

Szeroka gama rodzajów dysfunkcji może również wyjaśniać, dlaczego wiele milionów ludzi w samych Niemczech cierpi z powodu mimowolnego wycieku moczu. ⁴

Ze względu na różne zaburzenia czynnościowe rozróżnia się różne formy nietrzymania moczu. Najczęstsze formy to wysiłkowe nietrzymanie moczu, nietrzymanie moczu z parcia (często określane jako pęcherz nadreaktywny) i nietrzymanie moczu z przepełnienia (nietrzymanie moczu spowodowane przewlekłym zatrzymaniem moczu). W starszym wieku słaby pęcherz rzadko ma tylko jedną z różnych przyczyn wymienionych powyżej i dlatego jest również nazywany mieszanym nietrzymaniem moczu. W tym przypadku rolę odgrywa kilka czynników. Oprócz nietrzymania moczu może również wystąpić nietrzymanie stolca, zwłaszcza u osób starszych, ale znacznie rzadziej.

Niezależnie od formy nietrzymania moczu, osobom dotkniętym tym problemem można skutecznie pomóc tylko wtedy, gdy znana jest przyczyna tego stanu. Dlatego ważne jest, aby lekarz dokładnie zdiagnozował stan i formę nietrzymania moczu oraz dostosował leczenie do potrzeb pacjenta i stopnia osłabienia pęcherza. Z tego powodu badanie fizykalne jest niezbędne.

Dzięki odpowiedniej terapii i zaopatrzeniu w niezawodne produkty na nietrzymanie moczu, aktywne życie jest nadal możliwe nawet przy osłabieniu pęcherza. Zrób pierwszy krok już dziś i umów się na wizytę u lekarza.

Źródła:

1. https://www.apotheken-umschau.de/Niere/Veraenderte-Urinmenge-Was-das-bedeuten-kann-98631.html
2. https://www.gesundheit.gv.at/krankheiten/nieren-harnblase/inkontinenz/ursachen
3. https://www.stiftung-gesundheitswissen.de/gesundes-leben/koerper-wissen/wie-funktioniert-die-harnblase
4. https://www.pflege.de/krankheiten/inkontinenz/