Nietrzymanie moczu
u mężczyzn – domowe sposoby na radzenie sobie z problemem

Przyczyny nietrzymania moczu u mężczyzn są różnorodne: wiek, schorzenia prostaty, na przykład łagodny rozrost stercza, choroby układu moczowego, uszkodzenia nerwów, choroby neurologiczne, otyłość, a także uwarunkowania genetyczne. W przypadku zaobserwowania problemów z trzymaniem moczu konieczna jest konsultacja lekarska. Leczenie może obejmować środki farmakologiczne, terapie zachowawcze, zabiegi chirurgiczne – w sytuacji, kiedy inne rozwiązania zawodzą – oraz szereg metod domowych: zmiany w diecie czy ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy.

Stosowanie domowych sposobów w przypadku nietrzymania moczu u mężczyzn ma zwykle charakter wspomagający. To środki zaradcze, które nie mogą zastąpić leczenia, ale w wielu lżejszych przypadkach znacznie łagodzą objawy inkontynencji u panów i poprawiają codzienny komfort życia.

Inkontynencja u mężczyzn polega na trudnościach z kontrolowaniem strumienia moczu. Może przyjmować różne formy w zależności od przyczyny i okoliczności...

• Wysiłkowe nietrzymanie moczu u mężczyzn – jest to jedna z częstszych form inkontynencji. Polega na wyciekaniu moczu podczas wysiłku fizycznego (podnoszenie ciężarów lub ćwiczenia), ale także w trakcie kichania czy kaszlu. Przyczyną może być osłabienie mięśni dna miednicy, które pojawia się wraz z wiekiem lub powikłania po operacjach prostaty.
• Nietrzymanie moczu z parć naglących – to zaburzenie, które pojawia się nagle i trudno je kontrolować. Osoba, która go doświadcza odczuwa bardzo silne pragnienie oddania moczu, nad którym nie jest w stanie zapanować. Przyczyną takiego nietrzymania moczu u mężczyzny może być nadaktywny pęcherz lub uszkodzenie nerwów odpowiedzialnych za jego kontrolę.
• Inkontynencja moczowa o charakterze mieszanym – to wszystkie te przypadki,
  w których panowie obserwują u siebie zarówno objawy wysiłkowego nietrzymania moczu, jak i symptomy nietrzymania moczu z powodu naglących parć na pęcherz. Przyczyn takiego rodzaju inkontynencji jest zwykle więcej niż jedna.

Problemy z trzymaniem moczu u mężczyzn mogą być stanem przejściowym, związanym na przykład z niedawno przebytą interwencją chirurgiczną w obrębie układu moczowo-płciowego, lub stanem przewlekłym, w którym nie ma się pełnej kontroli nad wypływem moczu i doświadcza się jego wycieków czasami nawet przez większą część dnia. Ten drugi przypadek wiąże się z różnymi schorzeniami, jak przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego (zapalenie prostaty) lub inne choroby układu moczowego. Najczęstszymi przyczynami nietrzymania moczu u mężczyzn są:

• przedłużone ciśnienie na pęcherz – sytuacja zdarzająca się na przykład z powodu przewlekłego kaszlu, otyłości, noszenia ciężkich przedmiotów, przewlekłego zaparcia;
• prostatomegalia – powiększenie prostaty, zwane również łagodnym rozrostem stercza, może uciskać cewkę moczową i utrudniać kontrolowanie oddawania moczu;
• zabiegi chirurgiczne w obrębie prostaty – po operacjach prostaty, takich jak prostatektomia (usuwanie prostaty), pacjenci doświadczają nietrzymania moczu jako skutku ubocznego;
• uszkodzenia nerwów – mogą mieć miejsce w następstwie urazów, cukrzycy, udarów mózgu lub innych schorzeń neurologicznych; wpływają na kontrolę mięśni miednicy, prowadząc do problemów z trzymaniem moczu u mężczyzn;
• zakażenia dróg moczowych – infekcje dróg moczowych skutkują niekiedy nagłymi wahaniami w trzymaniu moczu; stan ten jest jednak na ogół przejściowy;
• starzenie się – wraz z wiekiem pogarsza się ogólna sprawność mięśni i tkanek ciała,
  w tym mięśni dna miednicy, co objawia się między innymi moczową inkontynencją
  u mężczyzn.

Niektórzy panowie mogą być bardziej podatni na tego rodzaju zaburzenia ze względu na dziedziczne skłonności (czynniki genetyczne). Również zawyżona konsumpcja alkoholu
i kofeiny może prowadzić do nadmiernej produkcji moczu i zwiększonego ryzyka jego nietrzymania. Czynnikami ryzyka są też otyłość, obturacyjna choroba płuc, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) i inne, które wpływają na mięśnie brzucha i miednicy.

Nietrzymanie moczu u mężczyzn może być uciążliwe, ale istnieją pewne domowe sposoby
i strategie, które mogą pomóc w zarządzaniu tego rodzaju problemem.

• Ćwiczenia mięśni dna miednicy (MDM) – wzmacniają mięśnie, które pomagają w kontroli wycieku moczu. Najogólniej rzecz ujmując, ćwiczenia polegają na kontrolowanym napinaniu i rozluźnianiu tych mięśni. Najlepiej wykonywać je regularnie, przez kilka lub kilkanaście minut dziennie, w dogodnym miejscu i czasie.
• Zmiana nawyków żywieniowych – w przypadku problemów z trzymaniem moczu mężczyźni powinni unikać nadmiernego spożywania kofeiny i alkoholu, które mogą podrażniać pęcherz. Niewskazane jest również jedzenie ostrych i kwaśnych potraw, które negatywnie wpływają na jego stan.
• Utrzymywanie prawidłowej masy ciała – otyłość zwiększa ryzyko nietrzymania moczu u mężczyzn, więc dbanie o prawidłową wagę może pomóc w kontroli nad pęcherzem.

• Regularne wypróżnienia – zaparcia nasilają nietrzymanie moczu, dlatego ważne jest zadbanie o dobre nawyki toaletowe (nieprzesiadywanie w WC) i regularne wypróżnianie się. W wyregulowaniu tego procesu pomaga spożywanie błonnika.
• Prawidłowe nawodnienie i monitorowanie płynów – należy pić dużo wody (półtora litra lub więcej dziennie), nie dopuszczając do odwodnienia organizmu zaburzającego gospodarkę elektrolitową i pogarszającego kondycję pęcherza. Zapisywanie ilości przyjętych płynów i częstotliwości wizyt w toalecie pomaga zrozumieć wzorce nietrzymania moczu i dostosować odpowiednio swoje nawyki.
• Zmiana nawyków w trakcie kaszlu i kichania – jedno z ćwiczeń zapobiegających nietrzymaniu moczu podczas kaszlu lub kichania obejmuje świadome napinanie mięśni dna miednicy w tych sytuacjach.
• Absorbenty – w niektórych przypadkach warto dodatkowo sięgnąć po odpowiednie środki higieniczne (chłonne wkłady lub pieluchomajtki) zapewniające higienę intymną.

Domowe sposoby na nietrzymanie moczu u mężczyzn mogą pomóc w łagodzeniu objawów, ale nie zawsze rozwiązują problem. W przypadku uporczywej inkontynencji, która bardzo wpływa na jakość życia, ważne jest zdiagnozowanie przyczyny i wdrożenie odpowiedniego leczenia, włączając w to terapie fizyczne, farmakoterapię lub w razie konieczności nawet interwencje chirurgiczne.

Źródła:

• https://bibliotekanauki.pl/chapters/1954730.pdf